W zakonie: o. Onufry Józef od Matki Bożej Łaskawej
Józef Chwojnicki urodził się 22 I 1913 r. w Plotkach, miejscowości znajdującej się na terenie gminy Nowy Dwór, w powiecie szczuczyńskim (woj. nowogródzkie, dzisiaj na terenie Rep. Białoruś). Został ochrzczony 27 I 1913 r.
Rodzice, Adam i Zofia z domu Bohdziewicz, zginęli w czasie rewolucji bolszewickiej. Po ich śmierci wychowała go babcia. Prawdopodobnie od babci przejął uczuciowość i religijność nieco sentymentalną, ale ze szczerą wiarą. Zapewne na tym podłożu zaowocował dar powołania pijarskiego.
W 1929 r. otrzymał świadectwo ukończenia siedmioklasowej szkoły powszechnej w Wasiliszkach (pow. szczuczyński) a 25 XII 1930 r. wstąpił do Zakonu Pijarów, rozpoczynając nowicjat w pobliskim Szczuczynie.
Pierwszą profesję złożył 26 XII 1931 r. w Szczuczynie. Następnie dołączył do kleryków w Krakowie - Rakowicach, gdzie zaczął uczęszczać do pijarskiego Gimnazjum im. Ks. Stanisława Konarskiego, w którym otrzymał świadectwo dojrzałości. 27 VII 1935 r. w Krakowie złożył śluby wieczyste na ręce o. Hieronima Stusińskiego i rozpoczął studia na Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy. W nauce i studiach nie miał trudności, był zdolny. Cztery lata później, 10 XII 1939 r. w kościele Przemienienia Pańskiego otrzymał święcenia diakonatu, a 21 XII 1939 r. święcenia prezbiteratu z rąk ks. bp. S. Rosponda. Z powodu wojennej zawieruchy nie mógł się udać w rodzinne strony, aby odprawić mszę św. prymicyjną.
W latach 1946–1948 był katechetą w Gimnazjum przy ul. Czapskich, które po wojnie wznowiło swoją działalność. W następnych latach pozostawał w Krakowie, posługując kościele Przemienienia Pańskiego przy ul. Pijarskiej, gdzie oprócz nabożeństw była również dla dzieci nauka religii. Pomagał jako wychowawca w konwikcie.
We wrześniu 1959 r., decyzją prowincjała o. Andrzeja Wróbla, został skierowany do Cieplic, gdzie po o. Marcelim Góralczyku podjął obowiązki wikariusza parafialnego. W czerwcu 1960 r., ówczesny przełożony i proboszcz cieplicki – o. Juliusz Olszewski, podjął starania, aby wyjechać do USA i w wyniku czego otrzymał roczny urlop, pozostając wobec władz nadal proboszczem w Cieplicach. O. Chwojnicki podczas jego nieobecności pełnił funkcję proboszcza a później także rektora wspólnoty zakonnej. W 1962 r. o. Onufry uzyskał od władz komunistycznych zatwierdzenie na administratora parafii. Jednak w związku z wypadkiem samochodowym, któremu uległ, musiał pozostawać na leczeniu, został przeniesiony na rekonwalescencję do wspólnoty w Łowiczu. W tym okresie udało mu się wyjechać do ZSRR i odwiedzić pijarów tam pracujących.
W latach 1966-68 był administratorem parafii w Łapszach Niżnych. Następnie pracował w Łowiczu, Krakowie i Hebdowie. W 1974 r. został skierowany do Bolszewa, gdzie pozostał do końca życia, pełniąc różne funkcje: był wicerektorem i katechetą dzieci i młodzieży.
29 VII 1975 r. pisał do ówczesnego prowincjała o. Edwarda Malickiego: „Młodzież patrzy na mnie jak na staruszka – już leci 63 rok życia. A młodzież chciałaby młodszego. Cóż będę dalej uczył dzieci i młodzież w Bolszewie, ale siły mam już coraz słabsze”.
Zmarł 28 XII 1979 r. na zawał. Miał 66 lat życia, w tym 49 lat życia zakonnego i 40 kapłańskiego. 30 XII 1979 r. wieczorem miała miejsce eksporta z plebani do kościoła. Koncelebrze przewodniczył o. Stanisław Kaseja i on też wygłosił kazanie. Uroczystościom pogrzebowym, które miały miejsce następnego dnia, przewodniczył i słowo żałobne powiedział prowincjał o. Adam Matoga. Został pochowany w grobowcu zakonnym na cmentarzu parafialnym.
(opracował o. Grzegorz Osika SP)