Dominik Pirrotti, w zakonie Pompiliusz od św. Mikołaja, urodził się w Montecalvo, w diecezji Benevento (ok. 50 km na północny wschód od Neapolu) w 1710 roku. Kształcił się w domu rodzinnym pod kierunkiem ojca, adwokata z zawodu, z zamiłowania literata. W szesnastym roku życia uciekł potajemnie z domu i wstąpił do pijarów w Benevento.
W dwudziestym czwartym roku życia po otrzymaniu święceń kapłańskich, został nauczycielem w szkołach pijarskich. Pod urokiem szerzącego się wówczas w całej Europie nabożeństwa do Serca Bożego (NB. W Warszawie u ojców. pijarów publiczne nabożeństwa i arcybractwo zapoczątkowano w 1705 roku) został misjonarzem Bożego Serca, szczególnie w dwóch prowincjach, etruskiej i rzymskiej, doznając wiele upokorzeń i prześladowań, był bowiem jednym z pierwszych w Italii apostołów tego nabożeństwa. Aby uczcił Serce Jezusa założył bractwo Najświętszego Serca Jezusa. Ułożył również nowennę, która jeśli nie jest pierwszą, to na pewno jedną z pierwszych we Włoszech i na świecie. Gdy ją pisał, szatan chciał mu przeszkodzić w tym zajęciu. Akta procesu stwierdzają: "Nakłoniony do pisania tej nowenny usiadł przy stole w pokoju domu. Ten stół, chociaż duży i nadzwyczaj ciężki, i dający się poruszyć tylko przez kilku silnych mężczyzn, gdy O. Pompiliusz przy nim pisał, drżał często, a stojący obok słyszeli słowa Sługi Bożego: Odejdę, dzika bestio, odejdę".
Nowenna szybko się rozpowszechniła, z czego O. Pompiliusz bardzo się cieszył, ponieważ jego żywym pragnieniem było, żeby wszystkie dusze zostały przyciągnięte nieodwołalnie do Bożego Serca.
Św. Pompiliusz łączył nabożeństwo do Serca Bożego z nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu i do Męki Pańskiej. W jego uwagach, notatkach, rozważaniach i listach łączy się to w jeden bukiet aktów miłości Bożej.
Był w pewnym okresie rektorem domu w Campi Salentina (miasto to znajduje się na południu Italii "obcas buta" półwyspu włoskiego) i asystentem prowincjalnym dawnej prowincji Apulii).
Zmarł w Campi Salentina, ubogo, na rogoży, przepowiedziawszy przełoýonemu i magistrowi nowicjatu swoją śmierć, po przyjściu na klęcząco Sakramentów świętych. Pochowano go w 24 godziny po śmierci, w obawie incydentów przy wielkim napływie ludności okolicznych osad, na wiadomość o jego śmierci, uchodził bowiem za świętego. Tak notuje nekrolog, zredagowany po jego śmierci i rozesłany po wszystkich prowincjach. Posiadamy jego zapis współczesny z Podolińca na całej stronie 361 kodeksu rękopisu "Liber suffragiorum: Obiit in Domo Campiensi die 15 Julii 1766, żtatis 56 Rel: 40." Zmarł w Campi 15 lipca 1766, przeżywszy lat 56, w zakonie 40. Podkreśla się jego ducha apostolskiego, ofiarność i cierpliwość w pracy misjonarskiej, obserwancję (przestrzeganie) reguł zakonnych i skrajne ubóstwo: w celi stolik, stołek, rogoża zamiast łóżka i nic więcej.
Sprawę jego beatyfikacji wniesiono do Kongregacji Obrzędów za Grzegorza XVI w 1839 roku; dekret heroiczności cnót wydano za Leona XIII w 1878 roku, dekret beatyfikacyjny za tegoż papieża w roku 1890. Pompiliusz Pirrotti, został ogłoszony świętym za Piusa XI w 1934 roku. Uroczystość kanonizacyjna w Bazylice św. Piotra odbyła się dnia 19 marca tegoż roku, z udziałem pijarów z konwiktorami z Polski. Liturgiczne wspomnienie św. Pompiliusza przypada w dniu 15 lipca; bardzo uroczyście jest obchodzone i przeżywane w Campi Salentina.
Kalendarium życia świętego Pompiliusza Maria Pirrotti Sch.P.
20.09.1710 - W Montecalvo, we Włoszech urodził się Dominik Michał Pirrotti.
14.05.1726 - Dominik wyrusza do pijarskiego instytutu w Benewencie.
02.02.1727 - Dominik rozpoczyna nowicjat w Zakonie Szkół Pobożnych w Caravaggio przyjmując imię zakonne Pompiliusz Maria.
25.03.1728 - Pompiliusz składa pierwszą profesję zakonną i udaje się na studia teologiczne do Chieti.
3.03.1729 - Pompiliusz otrzymuje tonsurę i przyjmuje niższe święcenia z rąk bpa Franciszka Correi.
1733 - Pompiliusz wzorowo kończy studia i zostaje skierowany na praktykę pedagogiczną do Turi.
28.02.1734 - Pompiliusz przyjmuje święcenia subdiakonatu.
7.03.1734 - Święcenia diakonatu.
20.03.1734 - W kościele św. Benedykta w Brundizjum przyjmuje święcenia kapłańskie.
1734 - Zostaje magistrem nowicjatu.
1735 - Francavilla: Magister Primae Scholae et Prefectus.
1736 - Brundizjum: wizje mistyczne.
1737 - Wyjazd do Ornoty w celu założenia kolegium.
1742 - Pompiliusz zostaje przeniesiony do Rzymu, Lanciano.
1747 - Wyjazd do Neapolu w charakterze kaznodziei. Spowiednik, katecheta.
1754 - Pompilusz zakłada Kongregację Miłości Boga w Neapolu z siedzibą w Caravaggio.
- Pompiliusz przebywa kolejno w domach: Ancona, Lugo, Ancona, Campi Salentina, gdzie zmarł 15 lipca 1766 r.
26.01.1890 - Pompiliusz beatyfikowany przez papieża Leona XIII.
19.03.1934 - Pompiliusz kanonizowany przez papieża Piusa XI.